Grudzień 1941 r. W małym bułgarskim miasteczku nad Morzem Czarnym mieszka pięć internowanych tu Polek. Aleksandra popełnia samobójstwo, kiedy nie ma już pieniędzy na koncie, a klejnoty, które chciała sprzedać, okazują się fałszywe. Alicja jest pielęgniarką, odmawia swej krwi rannemu Niemcowi (cała jej rodzina wymordowana została przez Niemców w Polsce). Ewa opiekuje się Bożenką, żydowską dziewczynką, którą uratowała z getta. Najmłodsza, Katarzyna, zajmuje się gospodarstwem domowym. Grażyna przy pomocy swego kochanka, którym jest bułgarski oficer, chce uciec do Turcji. Nawiązuje też kontakt z kapitanem niemieckiego okrętu podwodnego. Konspiratorzy bułgarscy starają się okręt zniszczyć. Dają Grażynie materiał wybuchowy, wiedzą bowiem, że Polka bywa na jego pokładzie…

Źródło: filmpolski.pl