Historyk kina, pedagog, wychowawca wielu pokoleń polskich filmowców. Absolwent wydziału prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Przed wojną autor artykułów o tematyce filmowej m. in. w "Kurierze Polskim", "Kinie", "Wiadomościach Literackich", "Pionie" i "Dzienniku Ludowym". W 1930 był jednym z założycieli Stowarzyszenia Miłośników Filmu Artystycznego "Start". W latach 1934-37 pracował w Londynie w firmie Topelitz Film Production (własność stryjecznego brata) jako doradca do spraw scenariuszy. Lata wojny spędził w Warszawie zajmując się głównie nauczaniem języka angielskiego. Po wojnie współorganizator polskiej kinematografii. W 1945 został dyrektorem działu zagranicznego w "Filmie Polskim". Współtwórca Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, której był dyrektorem i wykładowcą w latach 1949-51, a następnie rektorem w latach 1957-68. Usunięto go ze szkoły po wydarzeniach marcowych 1968 roku (poparł protesty studentów). Na zaproszenie władz australijskich wyjechał w 1972 do Melbourne, gdzie przez rok był wykładowcą na Uniwersytecie, a następnie założycielem i dyrektorem pierwszej australijskiej Szkoły Filmowej i Telewizyjnej w Sydney (1973-79). W latach 1948-72 prezes Międzynarodowej Federacji Archiwów Filmowych, 1966-72 wiceprezes Międzynarodowej Rady Filmu i Telewizji UNESCO, 1976-79 wiceprezes Międzynarodowego Centrum Szkół Filmowych i Telewizyjnych (CILECT). Wieloletni członek władz SPATIF-ZASP-u. Autor wielu książek filmowych, w tym przede wszystkim 6-tomowej "Historii sztuki filmowej". W latach 1966-68 redaktor naczelny miesięcznika "Kino", a także redaktor naczelny pierwszej edycji "Kwartalnika Filmowego". Autor "Kartek z kalendarza" - stałej rubryki w tygodniku "Film". Pod koniec życia prowadził seminarium filmoznawcze na Uniwersytecie Warszawskim, wykładał na seminariach klubowych, był opiekunem i wykładowcą na Akademii Filmowej w warszawskim DKF "Kwant". W 1998 (16.10) na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto jego gwiazdę w nowo powstałej Alei Gwiazd (w okolicach Hotelu Grand i kina "Polonia").