,,Miałem starszego kolegę, Mirka Studzińskiego, który był już długoletnim rekwizytorem, i on mnie wprowadzał do zawodu. Rozmawiał ze mną o sprawach formalnych, o dokumentacji, którą trzeba prowadzić przy wypożyczeniach. Wytwórnia wchodziła w posiadanie rekwizytów różnymi drogami. Na przykład tuż po wojnie były przejmowane z różnych instytucji, z dawnych pałaców łódzkich. Często organizowano też skupy: jeździło się w rejony, gdzie miał być realizowany film, i rozwieszało ogłoszenia na słupach, czasem dawało informacje w prasie, jakie rzeczy nas interesują – czy unikatowe elementy ubrań, czy meble itd. Za daną rzecz płaciło kierownictwo produkcji filmu, a później nieodpłatnie przekazywało do magazynów."

Fabryka Snów,  St. Zawiśliński, T. Wijata